Του Δημήτρη Μπεκιάρη
Ολο και συχνότερα, το τελευταίο χρονικό διάστημα, διεξάγεται η συζήτηση σχετικά με τις δυνατότητες εκλογικής συνεργασίας των κομμάτων της Αριστεράς και των ευρύτερων δημοκρατικών δυνάμεων, οι οποίες θα συγκροτήσουν το ενιαίο και αρραγές μέτωπο σύγκρουσης με το «Μαύρο Μέτωπο», το οποίο απαρτίζουν τα κόμματα της κυβερνητικής σύμπραξης ΠΑΣΟΚ – Ν.Δ. και ΛΑΟΣ, ο εγκατεστημένος κυβερνήτης Λουκάς Παπαδήμος, οι Βρυξέλλες, η Φρανκφούρτη και οι αγορές.
Δεδομένης της ύπαρξης και λειτουργίας του «Κόμματος του Μνημονίου», δηλαδή του ετερογενούς πολιτικού εκτρώματος που κυβερνά, σε βάρος του λαού, τον τόπο τούτες τις στιγμές, η αναγκαιότητα για τη δημιουργία του «Κόμματος της Κοινωνικής Αντίστασης» είναι μεγαλύτερη από ποτέ. Το «Κόμμα της Κοινωνικής Αντίστασης» δεν μπορεί να αποτελεί παρά έναν συνασπισμό αριστερών, δημοκρατικών και αντιμνημονιακών δυνάμεων, οι οποίες θα συμπράξουν ως «νέο ΕΑΜ», ώστε να μετεξελιχθούν σε πόλο εξουσίας υπέρ των συμφερόντων του λαού. Το είπε στις αρχές του περασμένου Οκτώβρη ο πρόεδρος του Συνασπισμού και επικεφαλής της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Τσίπρας, ότι «Μπορούμε να ξανακάνουμε ένα μέτωπο, κοινό σαν το ΕΑΜ, στη βάση της κοινωνικής δικαιοσύνης και της αντιμετώπισης της πείνας του ελληνικού λαού». Το επισήμανε και η ανεξάρτητη βουλευτής και πρώην βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, Σοφία Σακοράφα, σε άρθρο της με τίτλο «Ενα νέο ΕΑΜ είναι σήμερα ώριμο τέκνο της ανάγκης».
Mέρα με την ημέρα, όχι μόνο τμήματα του πολιτικού προσωπικού της κοινοβουλευτικής και εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς, αλλά και μεγάλος όγκος του ελληνικού λαού, ο οποίος οδηγείται στην εξαθλίωση και στο περιθώριο, συνειδητοποιούν ότι έφτασε η στιγμή της αποδέσμευσης από τα μνημονιακά δεσμά και της ομόψυχης απόρριψης των εκβιαστικών διλημμάτων, τα οποία θέτουν τα διεθνή οικονομικά και πολιτικά κέντρα εξουσίας, το διεθνές τραπεζικό σύστημα, οι διευρωπαϊκοί πολιτικοί και οικονομικοί όμιλοι και οι αγορές. Οι πολιτικές δυνάμεις και οι οργανώσεις της Αριστεράς θα πρέπει αφού συνεννοηθούν και συνεργαστούν στην Ελλάδα, να αναζητήσουν ακολούθως προοπτικές συνεργασίας και σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Η συνεννόηση και σε ευρωπαϊκό επίπεδο, εκτός του ότι θα προκύψει από τις συνθήκες, είναι άκρως επιβεβλημένη, δεδομένου ότι οι αγορές και ισχυρά κράτη, όπως η Γερμανία, επιβάλλουν κοινοβουλευτικά πραξικοπήματα, καταργούν την εθνική κυριαρχία, υφαρπάζουν τις κλασικές και παραδοσιακές αρμοδιότητες των εθνών-κρατών, παραβιάζουν τη συνταγματική τάξη, στραγγαλίζουν οικονομικά τους λαούς, απογυμνώνουν τις χώρες από τον πλούτο τους, απο-κοινωνικοποιούν και απ -εθνικοποιούν συνάμα τα μέσα παραγωγής, συσκοτίζουν τη διαδικασία ενίσχυσης των οικονομικών εθνικισμών των ισχυρών κρατών μέσω της προπαγάνδας χαρακτηρισμού της έννοιας του έθνους-κράτους ως αναχρονιστικής, δημιουργούν συνθήκες εργασιακού μεσαίωνα και αποβλέπουν στην ομοσπονδιοποίηση της Ευρώπης, κάτω από ενιαία κεντρική διοίκηση. Αυτές οι αντικειμενικές συνθήκες αποτελούν τη βάση για την επιβεβλημένη συμφωνία των δυνάμεων της Αριστεράς στον ελλαδικό χώρο, αλλά και σε ευρωπαϊκό επίπεδο, τουλάχιστον σε ένα μίνιμουμ πρόγραμμα συνεργασίας. Στην Ελλάδα το «νέο ΕΑΜ» πρέπει να λειτουργήσει ως μαζική οργάνωση των κοινωνικών ομάδων και των τμημάτων του λαού που καταπιέζονται από την πολιτική του μνημονίου και από τον εχθρικό προς τη δημοκρατία νεοφιλελευθερισμό.
Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ήδη απευθύνει προσκλητήριο για τη συγκρότηση ενός ισχυρού αντιμνημονιακού μετώπου, γνωρίζοντας εκ των προτέρων ότι το ισχυρότερο Αριστερό κόμμα του Ελληνικού Κοινοβουλίου, δηλαδή το ΚΚΕ, χρησιμοποιώντας τα καθ’ όλα σεβαστά και πολύ σοβαρά επιχειρήματα της διατήρησης των ιδεολογικών στεγανών και του εξ’ ολοκλήρου αντιευρωπαϊκού προσανατολισμού της αντίστασης στις έξωθεν επιβαλλόμενες πολιτικές, θα αρνηθεί οποιαδήποτε πρόταση για συμπαράταξη ή συνεργασία. Ταυτόχρονα, πέρα από τον παραπλανητικό καθημερινό βομβαρδισμό με πληροφορίες και εκτιμήσεις για την «επόμενη ημέρα στο ΠΑΣΟΚ» και για τα ζητήματα διαδοχής, αποκρύπτεται η εξέλιξη ενός πολύ σημαντικότερου διαδικαστικού πλαισίου εντός του κινήματος, το οποίο ίδρυσε ο Ανδρέας Παπανδρέου: Οι πιο ριζοσπαστικές και αριστερές ομάδες μέσα στο ίδιο το ΠΑΣΟΚ, διαπιστώνοντας και καταγγέλλοντας τις παρεμβάσεις του ξένου παράγοντα στην ελληνική πολιτική ζωή, την ολοκληρωτική εφαρμογή νεοφιλελεύθερων οικονομικών προγραμμάτων και την πλήρη δραστηριοποίηση των εξωθεσμικών κέντρων εξουσίας, που έστησαν κυβέρνηση-δούρειο ίππο, «με εργαλεία τα φερέφωνα της διαπλοκής και τους δεξιούς βουλευτές εντός της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΠΑΣΟΚ, με τη Ν.Δ., το ακροδεξιό ΛΑΟΣ, τη ΔΗΣΥ και άλλους πρόθυμους της Βουλής», δραστηριοποιούνται για την ανασύνταξη της Δημοκρατικής Παράταξης. Αν δεν ανακαταλάβουν το ΠΑΣΟΚ αυτές οι ομάδες θα αναζητήσουν συμμαχίες για τη δημιουργία ενός ευρύτατου «δημοκρατικού μετώπου», το οποίο θα μετεξελιχθεί σε πολιτικό φορέα, ο οποίος θα εκφράσει την ιδέα της «Παναριστεράς». Εκτός, όμως, από τις φυγόκεντρες τάσεις που εκδηλώνονται μέσα στο ΠΑΣΟΚ, αντιμνημονιακές ομάδες αριστερής προέλευσης, αποτελούμενες από βουλευτές και ακαδημαϊκούς, συγκροτούνται και δραστηριοποιούνται ώστε να αποτελέσουν όχι μόνο τον συνδετικό κρίκο ανάμεσα στις πολιτικές δυνάμεις της Αριστεράς, αλλά και για να διαδραματίσουν μέσα από την πείρα τους ουσιαστικό, διαφωτιστικό και πολιτικό ρόλο εντός του «νέου ΕΑΜ», το οποίο σιγά σιγά διαμορφώνεται ως ο προάγγελος της επερχόμενης δημοκρατικής διακυβέρνησης του ελληνικού κράτους.
(«Η ΑΞΙΑ», από τη στήλη «Επί ξυρού ακμής», Σάββατο 3/12/2011)
